Esta é unha festa protagonizada polas parturientas, pero non é unha festa da fertilidade ao uso. Unha das súas singularidades é que á romaría boirense acoden mulleres a pedirlle a San Ramón un fillo.

Trátase dunha romaría que, aínda que data do século XVIII, está vinculada a ritos pagáns que se perden no tempo ao redor de gravados serpentiformes, símbolo de fertilidade, que se poden observar en dúas lajas xunto á ermida de San Ramón. Non só é unha das festas máis antigas de Galicia, senón que é a romaría campestre máis antiga que se celebra ininterrompidamente (desde 1756), e cóntanse por milleiros os asistentes. Moita xente vai de romeu, acampa en Ou Campo dous Outeiriños a noite do día 30 e queda alí ata ben entrada a noite do 31, despois de gozar dun día completo de comida, sesión de viños e orquestras. Durante a mañá do día 31, hai misas na ermida a cada hora. A elas acoden as mulleres en busca dun parto feliz ou dun embarazo e na última, na que se xunta o maior número de mulleres embarazadas, procedentes de todo o municipio e dos arredores, levan o santo en procesión.

Existe, ademais, unha sobremesa “ sanramón” que se regala ás amigas para desexarlles un bo parto. En Ou Campo dous Outeiriños é tal a acumulación de vestixios históricos e arqueolóxicos que vale a pena unha incursión nel para deixarse enfeitizar por unha paisaxe singular e única que nos achega a antigas tradicións e aos espazos que inmortalizaron nas súas obras escritores galegos como Vale-Inclán, Castelao, Eduardo Dieste ou Borobó.

Para non perderse: Os numerosos petróglifos e penas repartidos por Ou Campo dous Outeiriños, onde se celebra a romaría.